Featured เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

เอ็กซ์สังเกตเห็นแล้วว่า เนินดินสูงๆส่วนใหญ่เป็นฐานเจดีย์เก่าที่พังทะลายเป็นเจดีย์ขนาดย่อม เขาชี้มือไปที่เจดีย์ใหญ่ๆมองเห็นลิบๆไกลๆ...ไกลขนาดนั้นก็ยังเห็นเป็นรูปร่างสมบูรณ์ ไม่เหมือนหลายๆเจดีย์ที่ส่วนใหญ่ยอดด้วน ที่ไม่ด้วนก็กำลังบูรณะ เขาถามลุงว่า..."แถวเจดีย์นู้น ไม่มีใครขุดหรือลุง"...ลุงมองตามมือชี้แล้วหยีตา จุ๊ย์ปาก ...."อย่าไปแถวนั้นเชียวนา ผีดุชะมัด ลุงวิ่งป่าราบมาแล้ว"

เอาอีกแล้ว เอ็กซ์ขำในใจ ไปที่ไหนก็ไม่ค่อยพ้นผีดุ มันเป็นชะตาของคนจำพวกเขาหรือไร...โดนผีหลอกจากกลัวสุดขีดจนหายกลัว แล้วก็กลัวใหม่ หายกลัว วนเวียนเป็นอยู่อย่างนั้น ทำสนธิสัญญาเป็นเพื่อนกับผีได้ เขาจะรีบทำเป็นคนแรกทันที

"มีใครเคยไปขุดพระมั้ยลุง"...เขาถาม ลุงพยักหน้าบอกว่า มีเหมือนกันเจาะเจดีย์พรุนไปไม่น้อย ดีว่าเป็นเจดีย์ใหญ่เลยไม่พัง ไม่รู้ได้อะไรกันไปบ้าง ส่วนใหญ่เจดีย์เมืองนี้ถูกขุดถูกไชมาเป็นร้อยปีแล้ว ก่อนลุงเกิดอีก...เอ็กซ์รีบชวนเจี๊ยบไปเที่ยวสำรวจทันทีในวันถัดมา

ด้วยประสบการณ์ช่ำชองและวิชาที่รับถ่ายทอดมาจากลุงชมปรมาจารย์นักขุดเมืองโบราณ...เอ็กซ์รู้ทันทีว่า สถานที่นี้เป็นเมืองโบราณอีกแห่ง แตกต่างจากบ้านทุ่งของลุงเจดีย์ใหญ๋น่าจะเป็นโบราณสถานสำคัญของเมืองโบราณยุคหลังสุด แต่สภาพเจดีย์น่าจะสร้างครอบกันมาหลายยุค โอกาสเจาะเจดีย์แทบไม่มี แต่เอ็กซ์เงยหน้ามองปล้องไฉนด้านทิศตะวันตก เห็นรอยกะเทาะรูใหญ่มาก ซึ่งในสมัยนั้นยังไม่มีการบูรณะ การเฝ้าระแวดระวังรอบเจดีย์ไม่มีเลย เอ็กซ์เดินสำรวจรอบทุกทิศแบบกลมกลินไปกับชาวบ้าน ทั้งเครื่องแต่งกายที่นุ่งขาสั้น ผ้าขาวม้าคาดพุง มีเจี๊ยบเดินเป็นเพื่อนสนทนา ใครมองมาก็เหมือนชาวนาสูง-ต่ำสองคนกำลังเดินคุยกัน

เอ็กซ์มองช่องทางปีนขึ้นยอดเจดีย์ จากพื้นฐานเจดีย์อันแข็งแรงเขาเห็นวิธีที่จะปีนไปหารอยแตกตรงปล้องไฉนแล้ว แต่จะต้องมีผู้ช่วยคอยดึงเชือกตอนเขาโรยตัวเข้าด้านในเจดีย์ จะอาศัยเจี๊ยบก็ไม่ไหว ตัวเล็กเหมือนคนแคระ มองไปมองมามีอยู่คนเดียว ลูกชายวัยรุ่นของลุง เจ้าหนุ่มคะนองชื่อเอก....แต่มันจะเอาด้วยรึเปล่า ถ้ารู้จุดประสงค์ของเพื่อนน้าชายผู้มาเยือน

 

หมายเหตุ...พิมพ์ได้ช้ามาก เพราะบันทึกหลายส่วนเก่าเลือน บางแห่งก็หวัดเกินอ่านลายมือตัวเองไม่ค่อยออกซะแล้วประสาหู-ตาที่เริ่มโรยราฝ้าฟาง...พักก่อนนะ ค่ำๆค่อยต่ออีกยก ขอบคุณทุกผู้ชมและทุกกำลังใจหลายๆเด้อ

 

เรื่องเก่ามีคุณค่าหาฟังหาอ่านไม่ได้แล้ว ค่อยๆพิมพ์มานะครับ มีคนคอยอ่านอยู่ครับ

 

จขกท.เขียนกระทู้ได้ดีมากครับ ให้อารมณ์เหมือนอ่านงานนักเขียนมืออาชีพเลย งานเขียนก็ไม่มีคำผิดด้วย สนุกมากครับ สุดยอด

 

เปิดเข้าเวปมากระทู้นี้เป็นสิ่งแรกที่ผมเข้ามาอ่านเลยครับ รอติดตามครับ

 

ขอบคุณมากครับ จะพยายามรักษาอรรถรสไว้ตามบันทึกมากที่สุด

 

ขอบคุณกำลังใจ สมัยเรียนหนังสือ ภาษาไทยท็อปตลอดครับ(อย่าเปิดช่องเชียว คุยซะ)....ขอบคุณนักอ่านคุณภาพเช่นกัน

 

นี่แหละ ยาชูกำลังชั้นดีของคนเขียนทุกคนเลยละครับ...ขอบคุณครับท่าน

 

(ต่อ) เจอ"จานผี"จังๆ
----------------------------

เอ็กซ์ตัดสินใจ เปิด เปิด กับเจี๊ยบ ลุงอั๋น กับเอกลูกชายไปเลย มาถึงขั้นนี้แล้ว เหลือแค่ได้ขุดกับไม่ได้ขุดเท่านั้น.....เอาความจริงใจเข้าเล่น แบไพ่ใบสุดท้ายไม่ต้องกบไต๋กันล่ะ

ฟลุ๊คเกินคาด ทั้งลุงกับลูกล้วนตื่นเต้นอยากลอง....ลุงนั้นมีวิญญาณนักขุดอยู่แล้ว ส่วนลูกชาย อยากลองทำตัวให้มีคุณค่ามีราคาดูสักตั้ง สำหรับเจี๊ยบตบบ่าเอ็กซ์แล้วว่า..."กูคิดอยู่แล้ว มึงไม่ใช่ธรรมดา555"

เอ็กซ์วางงานด่วนจี๋ เขาเลือกคืนเดือนมืดเช่นเคย เข้าไปตลาดกับเจี๊ยบหาซื้อเครื่องมือ เชือกไนล่อนยุคนั้นไม่มี เอาเชือกมนิลาเส้นโตขดใหญ่ แต่กว่าหาได้ต้องไปถึงตัวจังหวัด เครื่องมือเล็กน้อยเช่น ขุด เจาะมีที่บ้านลุงเป็นปกติอยู่แล้ว

เอ็กซ์บอกทุกคนว่า ต้องทำงานเงียบ รวดเร็ว และอย่าทิ้งกัน เกิดอะไรอย่าตกใจ ค่อยๆถอย ห้ามเอะอะ โวยวายพรวดพราด

"แถวนั้นผีดุ..."ลุงว่า "ถ้าผีมา ลุงไปก่อนนะ"เอ็กซ์ขำความซื่อๆของลุง ต้องเล่าเรื่องตัวเองเจอผีมาแล้วมากมายให้ลุงฟัง และยืนยัน..."อย่าลบหลู่ อย่าใช้คาถาไล่ผี ต้องขอเค้าดีดี ถ้าเค้าไม่ให้เราก็เลิก"

นี่เป็นอีกหนึ่งเคล็ดลับที่พี่เอ็กซ์ยืนยันว่า อย่าทำตัวเป็นพ่อมด-หมอผี อย่าคิดจับผีเฝ้าขุมทรัพย์ถ่วงหม้อหรือถ่วงน้ำ

"เอาจริง สู้เขาไม่ได้หรอกครับ....ต้องเมตตา ต้องขอ บางที่เขาไม่อยากให้ แต่ไม่ขัดเรามาก บางที่ก็บังตาให้เราขุดไม่เจอ...."เอ็กซ์เปิดเคล็ดไปเรื่อยๆในบันทึก

 

4ชีวิตเดินลัดทุ่งเข้าหาเจดีย์คืนเดือนมืดฟ้าปิดสนิท เป็นเรื่องแปลกที่ทุกคืนดวงดาวเกลื่อนฟ้าเหมือนหิ่งห้อยประดับวาววามทุกทิศ แต่คืนนี้ฟ้ามีเมฆดำเคลื่อนปิดจนดวงดาวมิอาจเปล่งประกายออกมาให้เห็น...เป็นฤกษ์ยามอันดียิ่งของนักขุด ลุงเจ้าถิ่นเดินนำหน้าอย่างชำนาญภูมิประเทศนำทุกคนลัดเลาะทุ่ง คันนา หลบบ้านคนที่เลี้ยงหมา ลุงรู้หมดว่าหมาบ้านไหนปากเปราะ

นานๆครั้งลุงจะฉายไฟมาข้างหลังเตือนให้ระวังคูคัน เอกลูกชายเดินปิดท้าย คล้องวงมนิลาไว้ที่ไหล่ ทุกคนถือสัมภาระคนละชิ้นสองชิ้น ไฟฉายติดตัว มีเพียงเอ็กซ์ที่มีหมวกติดไฟฉายสวมหัว...ชั่วเคี้ยวหมากแหลกบวกกับอีกอึดใจใหญ่ เงาตะคุ่มเจดีย์ก็ทะมึนเบื้องหน้า อากาศเหมือนมีเมฆฝนห่อหุ้ม ชื้น เหนอะเหนียวตัว เอ็กซ์กับเอกปราดไปที่ฐานเจดีย์ เอกตามหลังเอ็กซ์สั่งให้เหนี่ยวมือตามรอยอย่าให้พลาด ในตัวเอ็กซ์มีถุงผ้าขนาดใหญ่พับเป็นทบเหน็บในเสื้อตรงหน้าอก พร้อมใส่ของที่เจอแล้วหย่อนเชือกมาที่คนรอข้างล่าง เครื่องมือขุดเจาะขนาดเล็กเหน็บเข็มขัดข้างกับหลังเหมือนนายช่างก่อสร้าง

เอ็กเหยียบปล้องไฉนด้านที่แตกแล้ว ส่งมือดึงเอกขึ้นมายืนเคียง รอยแตกตรงปล้องเจดีย์ใหญ่กว่าที่เห็นข้างล่างมากมุดเข้าสองคนยังไหว แต่เอ็กซ์ไม่ต้องการเช่นนั้น เขาผูกเงื่อนเชือกมนิลาเข้ากับเอวตัวเองด้านปลายอีกข้างให้เอกผูกเงื่อนรัดตัวเองเหมือนนักไต่เขา แล้วบอกว่าค่อยๆโรย อย่าปล่อยพรวดพราด ถึงพื้นเอ็กซ์จะกระตุกเชือกสองครั้ง มีิ่งไม่ชอบมาพากลให้เอกกระตุกสามครั้ง ที่ไม่ครั้งเดียวเพราะอาจเผลอกระตุกกันโดยไม่ตั้งใจได้

เอ็กซ์เข้าปล้องไฉน เปิดไฟฉายที่หมวก ก้มมองลงไปในความมืดของเจดีย์ใหญ่ เขามองเห็นพื้นแลงอยู่ลึกลงไปเป็นเงาทึม...."ไปนะ โรยได้ ช้าๆ"เอ็กซ์เตือนครั้งสุดท้ายแล้วหย่อนตัวลง เอกปล่อยเชือกครูดไปกับปูนโบราณตรงรอยแตก เชือกครูดปูนกระเทาะ เปาะแปะเบาๆ แต่ไม่มีอะไรหักเสียหาย การโรยตัวราบรื่น เอกตั้งใจทำงานมาก แถมแข็งแรงแบบไอ้หนุ่มชาวทุ่งตัวจริง

 

เอ็กซ์เล่าถึงตอนนี้ในบันทึกว่า.....คืนเดือนมืด สถานที่เปิด ทำงานเสี่ยง ไว้เจ้าที่ไม่ได้ ไม่มีพิธีเซ่นไหว้ วัดดวง!!!!!

เอ็กซ์หย่อนตัวถึงพื้นแลง(โบราณเรียก"แลง"เฉยๆ ไม่เรียกศิลาแลงนะครับ) กระตุกเชือกเป็นจังหวะตามซิกแนล เอกผ่อนเชือกลงมาให้เอ็กซ์ได้ขยับตัวคล่อง

เอ็กซ์ส่องไฟหน้าหมวกไปรอบตัว เขาอยู่ในส่วนที่เหมือนคอระฆัง กลิ่นอับๆเหนือหัวคล้ายดินประสิว เงยขึ้นไปก็เห็นค้างคาวเกาะอยู่บ้างเป็นเงาตะคุ่ม ตามพื้นมีขี้ค้างคาว แต่ไม่มากนัก แสดงว่าภายในยังสะอาด รอยแตกเพิ่งเกิด เขากับพวกอาจมีโชคคิืนนี้
ื
เอ็กซ์คลำไปที่พื้น นึกถึงปรมาจารย์ใหญ่ลุงชม ถ้าเห็นแบบนี้คงกำหนดจุดเจาะทะลวงได้แล้ว แต่อย่าให้เสียชื่อต้องกำหนดจุดขุดทีเดียวเจอให้จงได้

หมุนตัวไปมาหาที่ขุดเพื่อทะลวงลงด้านล่างอีก2-3รอบเอ็กซ์ก็เลือกจุดได้

 

เอ็กซ์กระแทกชะแลงขนาดเล็กลงพื้นที่กำหนดไว้ เสียงตึ้กเขย่าพื้นที่ยืน รู้สึกเหมือนเจดีย์ไหวสั่น ชั่วขณะหนึ่งเอ็กซ์นึกหวั่นว่าเจดีย์อาจถล่มลงมากลบฝังเขาไว้เบื้องล่าง...นี่เป็นงานที่เสี่ยงสุดชีวิตอีกงานที่เขาบ้าบิ่นตัดสินใจทำ

แลงโบราณกร่อนกว่าที่คิด แผ่นแรกแตกง่ายดายเพียงกระทุ้งอีกสองสามหนแทบไม่กินแรง เอ็กซ์รีบงัดชิ้นใหญ่นำวางพิงพื้นด้านข้าง มีแลงอีกชั้นเขากระแทกหลุดผลั้วเป็นช่องเห็นเงาดำมืดข้างล่าง แต่ช่องทะลุยังเล็กเอ็กซ์รีบก้มหัวเอาไฟหน้าหมวกส่องฝ่าความมืดลงไป เหนือพื้นที่เขายืนไม่ลึกมากเงาสะท้อนของโลหะบางอย่างกระทบสายตา ความชำนาญบอกว่า น่าเป็นพระพุทธรูป เอ็กซ์คุกเข่าเงื้อชะแลงเตรียมกระแทกงัดแลงแผ่นต่อไป

เชือกมนิลาที่เอวกระตุกงึกงักสามครั้งตามนัดหมาย เสียงเรียกแว่วๆด้านบนทะลุลงมา

"พี่เอ็กซ์ พี่เอ็กซ์ ขึ้น ขึ้น เร็ว เร็ว เร็ว"!!

ไม่ต้องเร่งด้วยเสียง แค่สัญญาณเชือกกระตุก เอ็กซ์ก็ไม่รีรอแล้ว.....เขาคว้าเชือกดึงให้ตึง แล้วเอาตีนถีบข้างในปล้องเจดีย์ ถีบตัวขึ้นอย่างรวดเร็วแบบนักไต่เขา คุณสมบัตินี้ต้องขอบคุณเมื่อครั้งการฝึกคราวเป็นทหารเกณฑ์ ไอ้เณรที่เมืองกาญจน์ฯ

 

เอกหน้าตาตื่นมองเห็นข้างรอยแตกปล้องไฉน...เอ็กซ์ยังขาคร่อมรอยแตกอยู่มองตามมือที่เอกชี้...."ผี ผีกระสือพี่เอ็กซ์ บานเลย"

อัศจรรย์เหลือจะกล่าวเอ็กซ์เล่า....เกิดมาในชีวิตไม่เคยพบเห็น(อีกแล้ว)....มือเอกที่ชี้ไม่ได้ชี้ลงล่าง แต่ชี้ขึ้นบนไปทางทิศเหนือเยื้องกับที่พวกเขายืน แต่ระนาบความสูงของเจดีย์ทำให้เขากับเอกเห็น"กระสือ"ในระดับเดียวกัน

ดวงไฟไม่ต่ำกว่า 5ดวงหมุนควงเป็นวงกลม พุ่งสลับตำแหน่งเข้ามาหาเขาสองคนช้าๆ....เสียงลุงร้องตะโกนเบาๆขึ้นมา...ระวัง...ระวังไอ้เอก กระสือไปที่มึงแล้ว" ประสาพ่อที่ห่วงลูก

ดวงไฟพิศวง หมุนช้าๆสลับตำแหน่งลอยมาจนใกล้เห็นชัดว่า มันหมุนเหนือเจดีย์ เอ็กซ์ตาค้างเขาอยู่ใกล้มันมากขนาดเผชิญหน้า มันคงไม่สังเกตเห็นมนุษย์สองคนที่แอบตรงปล้องไฉนเจดีย์หรอก

"เหมือนจานผีว่ะ...เอ็กซ์กระซิบเอก...จานผง จานผี อะไรพี่ผีกระสือแน่ๆ เผ่นกันเถอะ"

เอ็กซ์บอกใจเย็นน้อง ดูดีๆ ผีกระสือที่ไหนลอยสูงขนาดนั้น

สิ่งมหัศจรรย์อีกอย่างของดวงไฟนี้ที่เอ็กซ์เล่าว่าจำติดตาไม่รู้ลืมคือ....มันมีความสว่างแต่ไม่เปล่งแสงแสงของมันนวลแต่ไม่ระคายสายตา

เอ็กซ์อธิบายความสังเกตของเขาว่า....สมมุติเราเห็นดวงไฟ ถ้าจ้องเราจะแสบตารู้สึกถึงแสงใช่มั้ย...แต่เจ้าดวงไฟพวกนี้ มันลอยมาเหนือหัวเรา เรายังไม่เห็นเลย ถ้าไม่เงยดู เพราะมันไม่มีแสงส่องออกมาไง...มันแค่สว่างในตัวเอง แต่ไม่ส่งแสงรบกวนใคร

เอ็กซ์อธิบายสิ่งมหัศจรรย์ที่เขาพบอีกครั้งในชีวิตได้ละเอียดและเห็นภาพชัดแจ้ง เหมือนเราได้ไปเห็นเองกะเค้าด้วย

 

หมดแรงครับ พักยก พักสายตา พักนิ้ว ต่อพรุ่งนี้....ราตรีสวัสดิ์ทุกท่านครับ

 

อ่านรวดเดียวเลย สนุกครับ อ่านเพลิน ได้ความรู้แถมมาด้วย

เป็นกำลังใจให้เขียนต่อนะครับ ติดตามรออ่านอยู่ครับ

 

ผมชอบมากครับทำให้ผมนึกถึงตอนเป็นวัยรุ่นเรียนมัธยมปลายเลยครับคืออยากสำรวจแบบนี้คืออยากเป็นนักโบราณคดี แต่ไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่าง ชอบครับ ขอบคุณที่เขียให้อ่านครับ

 

ขอบคุณมากครับ กำลังใจชั้นดีของ ผ.ส.ว.ทีเดียวเจียวล่ะ

 

เป็นคนสปีซี่ส์เดียวกันเลยครับ คือชอบแต่เป็นไม่ได้...เมื่อเป็นทางกายไม่ได้ ก็เป็นทางใจกันต่อไป ประมาณว่า...หุ่นไม่ให้ แต่ใจรัก ทำนองนั้นแหละครับ

 

(ต่อ)....เจอ"จานผี"จังๆ
----------------------

เจ้าดวงไฟมหัศจรรย์ดวงใหญ่กลมโตกว่าพระจันทร์คืนเดือนเพ็ญเต็มดวงเล็กน้อย หมุนไปทางขวาของยอดเจดีย์...เจี๊ยบเล่าให้ฟังทีหลังว่า มองจากข้างล่างเหมือนพวกมันกำลังกระทำทักษิณาวัตร วงหมุนทั้งห้าดวงรอบยอดเจดีย์เปรียบประดุจรัศมีของพระพุทธ แต่เอ็กซ์มองไม่เห็นลักษณะนี้...จู่เขาก็คิดบางอย่างห่ามๆขึ้นมา รีบขอไฟฉายสามท่อนจากเอก เปิดส่องเป็นลำไปที่ดวงไฟเหนือหัวที่กำลังหมุนทันที

เอ็กซ์กระพริบไฟฉายเป็นรหัสมอสส์ตามที่เคยเรียนนิดๆหน่อยๆสมัยทหารเกณฑ์ เขาส่งคำว่า..."สวัสดี"หรือ"เฮลโล"กับ "โบ้ต อะฮอย"(เรืออะไร?)ออกไปด้วยสัญชาติญาณห่ามๆปัจจุบันทันด่วน ความกลัวไม่ได้อยู่ในหัวเลย มีแต่ความอยากรู้ว่ามันเป็นสิ่งใดกันแน่ เป็น"จานผี"ที่คนชอบร่ำลือหรือเปล่า?

หมายเหตุ....ในยุคหลังพอศอสองพันห้าร้อย เล็กน้อย... คำว่า"ยานบิน"หรือ"จานบิน"หรือ"เอเลี่ยน"ไม่เป็นที่รู้จักกันเลยนะครับ ยิ่งบ้านนอก โยนให้เป็นเรื่องผีอย่างเดียว...คนกรุงที่พอได้ดูหนังหรืออ่านหนังสือบ้าง ก็รู้จักกันในนาม"จานผี"ทั้งสิ้น กรณี มนตด.ที่แสนฮิตยุคหลัง ไม่มีในพจนานุกรมแห่งการเขียนถึงหรือสนทนาใดๆทั้งสิ้น โปรดรับทราบ!!!

รหัสมอสส์กับแสงไฟฉายเป็นดั่งตัวกระตุ้นบางอย่างให้เกิดการเปลี่ยนแปลงฉับพลัน ดวงไฟห้าวง เปลี่ยนทิศทางราวสายฟ้าแลบ จากที่หมุนเชื่องช้ามีวงรอบแคบๆสวยงาม มันพุ่งทะยานเป็นวงกว้างรอบเจดีย์ ขยายวงสุดลูกหู ลูกตา แล้วแต่ละดวงก็หมุนหายไปทีละดวงต่อหน้าต่อตา เหนือยอดยางนาอันสูงลิบลิ่วมืดทะมึนเบื้องหน้าของทุกคน...เอ็กซ์ประมาณเวลาแห่งปรากฏการณ์พิศดารพันลึกอีกครั้งของชีวิตคราวนี้ได้ไม่ต่ำกว่าสองหรือสามนาที

ทุกคนรีบล่าถอยกลับ เพราะจากบนเจดีย์ที่สูง มองเห็นแสงไฟฉายวับแวมมาจากที่ไกล เสียงตะโกนแว่วๆมา ทั้ง4ชีวิตรีบเก็บของลำเลียงกลับ แสดงว่ามีชาวบ้านบางคนเห็นดวงไฟนี้เช่นกัน...เป็นอีกครั้งแห่งการคว้าน้ำเหลวของเอ็กซ์ทั้งที่โอกาสอยู่แค่เอื้อมมือคว้า หากประสบการณ์อัศจรรย์ที่เกิดกับเขาและผองเพื่อนก็ถือว่าคุ้มค่าพอควร

 

เอ็กซ์ให้บันทึกไว้ว่า จากช่องที่เขากระเทาะออกเป็นรูก้มมองเห็นเงาพระพุทธรูปแวบๆนั้น ยังมีขอบโอ่งใบใหญ่เห็นแว่บนึงด้วย พระพุทธรูปน่าจะวางบนโอ่ง ส่วนโอ่งมีกี่ใบไม่แน่ชัด...เอ็กซ์รีบรุดมาที่เจดีย์อีกในวันรุ่งขึ้น คราวนี้เขานำของเซ่นไหว้มาด้วยเหมือนคนมาแก้บน แต่ที่จริงเขาชวนเจี๊ยบมาขอขมา...เชื่อว่าอะไรก็ตามที่บรรจุในเจดีย์ต้องเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์และสูงค่ามาก ขนาด"จานผี"ยังมาเคารพ

หมายเหตุ (อีกครั้ง)....ยุคสมัยนั้นคำว่า..."พระบรมสารีริกธาตุ"ก็ไม่เป็นที่ปรากฏรู้จักของคนทั่วไปเช่นกัน

สำหรับลุงไม่ต้องพูดถึง หัวเด็ด ตีนขาดอย่างไรก็สาบานไม่เหยียบมาย่านนี้อีกแล้ว แกบอกมาทีไรเจอดีทู้กที...ขุดพระอยู่กลางทุ่งบ้านเรา ดีแล้ว...ลุงรำพันหลังแก้วน้ำเมา ทั้งยังไม่เชื่อเรื่อง"จานผี"บอกว่าดีเท่าไหร่แล้ว ที่ไม่โดน"ผีกระสือ"ควักไส้

เอ็กซ์ยังพักอยู่บ้านทุ่งอีกหลายวัน...ลืมบอกไปนิดว่า พวกเขาอยู่ฝั่งที่เรียกว่า "ทุ่งเศรษฐี"เป็นดงของกรุพระเครื่องมากกว่าสิบกรุ(เฉพาะที่มีชื่อเสียง) หากข้ามลำน้ำปิงไปอีกฝั่งจึงเป็นเมืองชากังราว...เอ็กซ์ฆ่าเวลาแก้เบื่อด้วยการช่วยลุงขุดพระได้มากมาย เมื่อเดินทางกลับ สิ่งที่เขาได้ติดตัวมาด้วยคือคือพระกรุทุ่งเศรษฐีมีทั้งซุมกอ,เม็ดขนุน,นางกำแพงพิมพ์ต่างๆ 2 กระป๋องนมยี่ห้อแหม่มทูนหัว(แน่ะ..จำยี่ห้อได้ด้วย)

เขาแบ่งพระเครื่องให้เจี๊ยบไปหนึ่งกระป๋อง ซึ่งความจริงเจี๊ยบจะเอาจากลุงตัวเองเท่าไหร่ก็ได้ แต่ใจไม่รักอย่างที่บอก จึงเอาไปกระป๋องเดียว...เมื่อวัน เวลาผ่านไปอีกเป็นยี่สิบกว่าปี พระเครื่องมีราคามากขึ้นโดยเฉพาะกรุทุ่งเศรษฐี หนึ่งในเบญจภาคีแห่งความใฝ่ฝันของนักสะสม ยิ่งเป็นพระกำแพง ถูกจัดอยู่ในเบญจภาคีครั้งแรกคือ ลีลาเม็ดขนุน ต่อมากลายเป็น พระซุ้มกอ นั่นหมายถึงว่า พระกำแพง กำแล้วแพงมีกูแล้วไม่จนเกือบทุกพิมพ์

เวลาต่อมาเอ็กซ์จึงพยายามติดตามหาเจี๊ยบอยู่หลายปี เพราะภาพพระเครื่องเป็นกระสอบในบ้านลุงยังติดตาตรึงใจ ถ้าได้ไปเอากลับมาปล่อยในตลาด มีหวังเป็นเศรษฐีย่อยๆทั้งคู่...หลายขวบปีกว่าจะตามเจี๊ยบเจอซึ่งชายร่างเล็กอารมณ์ดี นิสัยดีคนนี้โยกย้ายมามีครอบครัวในเมืองกรุงนานแล้วเช่นกัน

พอถามถึงลุงผู้อารีย์กับพระเครื่องและลูกชาย...เจี๊ยบหน้าเศร้าเล่าว่า สิบปีต่อมา ลุงติดเหล้ามากเป็นแอลกอฮอล์รึซึ่มอย่างหนัก สติเพี้ยนเจอใครก็เอาพระแจกเป็นกำๆ ส่วนลูกชายคนเดียวก็ไปติดเพื่อน ติดการพนัน ไม่มีเงินก็มาหอบเอาพระไปขายไปแลกถูกๆไม่นานนักพระก็หมดบ้าน...ลุงเสียชีวิต ลูกชายสำมะเลเทเมา ขายที่ ขายนา ไปอยู่ไหนก็ไม่ได้ข่าวคราวกันมาหลายปีแล้ว

ถามพระหนึ่งกระป๋องของเจี๊ยบ...เขาเล่าว่า แจกพรรคพวกเพื่อนฝูงไม่เหลือหลอแล้ว เหลือนางกำแพงกลีบบัวอยู่องค์ ถ้าเอ็กซ์อยากได้ก็มาเอาไป...เออ คนดีดี ก็ช่างดีเสียจริง

ไม่ต้องตอกย้ำ ก็คงรู้นะครับ เรื่อง"จานผี"ตอนนี้ จบลงอย่างเศร้า เศร้า !!!