เรื่องเด่น พบเปรตจมูกเหมือนงวงช้าง เพียงค่าด่าพระสงฆ์ผู้ปาราชิกในใจ

ครั้งนี้มีวิญญาณที่น่าสนใจเพิ่มมาอีก ขอยกตัวอย่างโดยไม่เอ่ยนามของวิญญาณนั้น และได้ไปพิสูจน์มาแล้ว



ก่อนหน้านั้น วิญญาณนั้นมีตัวตนเคยมีชีวิตเป็นคนมาก่อน วิญญาณตนแรกน่าแปลก ตัวผอมหัวโต ลำตัวเน่าเหม็น ตัวมันเหม็นมากจริงๆ จมูกเหมือนงวงช้างดูดกินแต่ของเน่าเหม็น ได้ถามชื่อสกุล บ้านเลขที่ ตำบล ได้ความว่าตายมา ๘๔ ปี ได้มาทนทุกข์อยู่ในวัดนี้ จึงถามว่าไปทำอะไรมาจึงมีรูปร่างดังที่เป็นอยู่

วิญญาณตนนั้นตอบ “เป็นมโนกรรมเจ้าค่ะ คือได้เดินผ่านกุฏิพระผู้ปาราชิก ท่านแอบมีภรรยาขณะดำรงสมณเพศนั่งฉันอาหารอยู่ ได้นึกโกรธอยู่ในใจแล้วคิดว่า "ให้มันยัดห่าเข้าไปทำไม พระแบบนี้" แล้วถ่มน้ำลายลงพื้น

เพียงเท่านี้ไม่คิดว่าจะตกระกำลำบากเช่นนี้ ได้แบ่งกรรมของพระรูปนั้นมาใส่ตัวโดยแท้ เพราะเราไม่รู้จึงได้กระทำลงไป ต้องทนทุกข์เช่นนี้ จะไปก็ไม่ได้ ต้องทนเจ็บปวดทรมานมานานเหลือเกิน พระคุณเจ้าโปรดเมตตากระผมด้วย กระผมเข็ดแล้ว ต่อไปจะไม่ยุ่งเรื่องคนอื่นอีก”

อยากบอกใครก็บอกไม่ได้ น่าคิดนะ แม้พระจะหมดสภาพแล้วตามพระวินัย แต่ไปตำหนิเข้าแม้จะไม่ได้เปล่งวาจาก็ตาม ก็ปรากฏผลกรรมตอบสนองทั้งๆ ที่ตัวไม่ได้ทำ เพียงไปยุ่งเรื่องคนอื่น ไปแบ่งกรรมเขามา ถ้าหากอยู่เฉยๆ กรรมนั้นก็เป็นของผู้กระทำแต่ผู้เดียว นับเป็นอุทาหรณ์เตือนใจว่าอย่าตำหนิพระภิกษุสงฆ์ หากเราไม่ชอบก็เฉยเสีย ไม่ใช่เรื่องของเรา

จากหนังสืออัศจรรย์โลกใบนี้
ผู้เขียน นายฐานุพงศ์ สิรสุขสวัสดิ์
จาก เว็บวัดท่าขนุน

 

ที่สงสัยคือ มนุษย์สูงกว่าเปรต ยังไม่รูเลยว่าตนทำกรรมอะไรมา จึงมีวิบากเช่นนี้
แล้วเปรตรู้ได้ไงว่า ตนทำกรรมไรมาจึงมีวิบากเช่นนี้
ตอนมีชีวิตเปรตเองคงไม่ได้ทำกรรมชั่ว เพียงกรรมใดกรรมหนึ่งเป็นแน่

 

เป็นอีกมุมมองหนึ่งที่เห็นอะไรในข้อความนะครับ
ขอบคุณท่านที่นำเรื่องราวมาลงนะครับ....

แค่สงสัยว่า
การเป็นเปรตถ้ามีความสามารถคุยได้ขนาดนี้
ถือว่าเป็นเปรตระดับโปรซีรี่ย์แล้วหละครับ..
แถมเป็นเปรตกระเทยหรือเปรตสองเพศอีกต่างๆหาก

เป็นเปรตมา ๘๔ ปีถามจริงๆจะไม่เคยเจอใคร
อุทิศส่วนกุศลให้บ้างเลยหรือแม้ว่าตนจะรับได้ยาก
และถ้าคุยได้ขนาดนี้
การปรากฏตัวคงเป็นเรื่อง จิ๊บๆ

แล้วตกลงเปรตตนนี้ เป็นสตรีเปรตหรือบุรุษเปรต
ตอนจะคุยบอกเจ้าค่ะ ตอนจะขอให้ช่วยบอกกระผม
สงสัยจะเป็นเปรต กระเทย...
เปรต อสูรกาย ภูต เดรัชฉาน เป็นการเปรียบเทียบ
ให้เห็นลักษณะของนิสัยที่แสดงออก
เช่น นิสัยอย่างนี้เหมือนเปรตนะ
นิสัยอย่างนี้เหมือนเดรัชฉานนะ..
จะได้นำมาพิจารณาตนเองให้ระมัดระวัง
ในการประพฤติปฎิบัติตน จะได้เป็นการฝึกสติไปในตัว....

เวรคือสิ่งที่ทำเป็นประจำ
กรรมคือการกระทำ ครับ..
รวมกันเอาเอง...

การวางเฉยนะดีครับเห็นด้วย...
พระคือผู้สละ ถ้าขาดจากความเป็นพระแล้ว
ก็คือฆารวาส เป็นคนอย่างเราๆ ที่ยังมี
รัก โลภ โกรธ หลงเป็นปกติได้นี่หละครับ...

เหมือนๆจะเขียนเรื่องราวให้คนกลัวๆบาป
จากการไปตำหนิบุคคลอื่นๆ..ซึ่งอาจจะจริงก็ได้
ไม่จริงก็ได้..
แต่อ่านดูแล้ว เนื้อเรื่องมาจากการมโนล้วนๆ
มโนเอาตามความทรงจำของตัวเอง..
แล้วแอบเสริมความคิดตัวเองเข้าไป...
แห๋มๆ เปรตพูดได้ เพศอะไรก็ไม่รู้
รู้อีกนะทำกรรมอะไรมา ท้ายสุดมีการ
ฝากข้อคิดสอนคนได้อีก...
ที่มาของคำว่า ""เปรตกระเทยโปรซีรี่ย์'' ครับ ๕๕๕

ปล.เป็นความเห็นส่วนบุคคลนะครับ...
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวครับ...
''กุศลคือส่วนกุศล. อกุศลหคือส่วนอกุศล ''
รองไตร่ตรองให้ดีเถิด

 

+++ "พระผู้ปาราชิก" นั้นคือ "ผู้ที่ ไม่ใช่พระ ขาดจากความเป็นพระเรียบร้อยแล้ว" (กูเกิ้ลคำว่า "ปาราชิก 4" ก็จะเจอได้เอง)
+++ เว้นไว้แต่ว่า "เข้าใจผิดเอาเองว่า เป็น ปาราชิก" แต่โดย "สัจจธรรม" ท่านไม่ได้เป็น เท่านั้น

+++ ท่อนบนเป็น "เปรตตัวเมีย" แต่ท่อนนี้เป็น "เปรตตัวผู้" ซึ่งเป็น "เปรตตัวเดียวกัน"
+++ เรียกคนที่คุยกับเปรตว่า "พระคุณเจ้า" (หมายถึง คุยกับ "พระ")
+++ สรุปคือ "ฆราวาส หรือ พระ" กันแน่ที่คุยกับ "เปรต" ตนนั้น

+++ ตอนนี้ "ดีเอสไอ VS ธรรมกลาย" กำลังมาแรง
+++ เจตนาของคุณ โพธิสัตว์ กำลังพยายาม "เบี่ยงเบนมาตีกระทบ" ในประเด็นนี้หรือป่าว
+++ "ห้ามตำหนิ บุคคลปาราชิก ที่ยังอาศัย ผ้าเหลืองอยู่ ก็มีค่าเท่ากับ บ่อนทำลายพระพุทธศาสนา" นั่นเองนะ

+++ "เจตนาทั้งปวง เป็นตัวเริ่มต้นของ กฏแห่งกรรม" นะ
+++ ถ้าไม่เกี่ยวก็แล้วไป แต่โพสท์เรื่อง เปรตตนนี้ "มันทะแม่ง ๆ อยู่ดีนั่นแหละ"

 

กำลังฝึกทำใจให้ไม่เบื่อ ไม่อยาก ไม่ชัง ไม่รัก
ไม่ชอบ ไม่เกลียด
ไม่ดีใจ ไม่เสียใจ ไม่วิตก ไม่กังวล
ไม่บ่น ไม่ด่า ไม่ฟัง ไม่เชื่อ ไม่เถียง ไม่ย้อน ไม่แย้ง
ไม่ถาม ไม่ตอบ ไม่ดิ้น ไม่อยู่เฉย ไม่วุ่นวาย
ไม่ห่วง ไม่หวัง ......ไม่รู้จะทำได้หมดไหม

 

อย่างกท.นี้โพสต์ไว้ไงก็อ่านไปงั้น
จะเชื่อก็ไม่ใช่ จะไม่เชื่อก็ไม่ใช่ แค่อ่านไปงั้นงั้น

 

เข้ามาเพราะสงสัย แค่มโนกรรมมันทำให้เป็นเปรตขนาดนี้เลยหรือ ทะแม่งๆ งั้นคำว่าศีล 5 เป็นพื้นฐานแห่งการเกิดเป็นมนุษย์ คงจะขัดแย้งกับบทความสินะ

 

ผมว่ามันเป็นเรื่องของจิตใจ เราตำหนิหรือตั้งอธิกรณ์ได้ในฐานะพุทธบริษัทที่พระพุทธเจ้าทรงฝากพระศาสนาไว้ แต่ไม่ใส่อารมณ์มากกว่านั้นครับ

 

เรื่องเปรตคุยกับพระ สื่อสารกับพระผู้ได้อภิญญานั้นผมอ่านเจอและฟังเทศมาเยอะว่าสามารถทำได้ อันนี้ไม่สงสัย แต่การที่แค่คิด มโน นึกตำหนิผู้ที่ทำไม่ดีไม่งามกับพระศาสนาแล้วเป็นเปรต อันนี้ผมว่าชาวพุทธ แทบทุกหัวตัวตนคงตกนรกกลายเป็นเปรตหมดแน่ๆ เชื่อยากครับเรื่องนี้ แต่ก็มีข้อดีครับ คือต้องระวังอย่าสบประมาทพระสงค์องค์เจ้าพล่อยๆ เพราะเราไม่อาจรู้เลยว่าพระรูปนั้น อาจจะเป็นพระอริยสงค์ก็เป็นได้ ต้องระวังตรงนี้ เพราะในอดีตเคยมี ลัทธิอื่น มาชวนชาวป่าชาวเขาเปลี่ยนศาสนาแล้วหันไปนับถือฝั่งเขา แถมท้ายด้วยการขับไล่พระป่า พระกรรมฐานผู้ปฏิบัติดี พอตายไปเป็นเปรตเกือบยกหมู่บ้าน อันนี้ก็เคยเกิดมาแล้ว

 

ถึงขั้นว่าแตะต้องไม่ได้แม้จะปาราชิกแล้ว ก็เรียบร้อยครับศาสนาของเรา จะระบุศีล 227ข้อไว้ทำไม แค่ห่มเหลืองก็พอ แย่มากๆ

 

พิจารณาด้วยตัวเองครับ

จะ ช หรือ ญ ไม่ใช่เรื่องสำคัญ จิต ไม่มีเพศ
ตอนเป็น มนุษย์ อาจเป็น ญ อยู่ ตายแล้วเป็น เปรต ช หรือเปรตผิดเพศ ก็ได้
เนื้อหาสำคัญคือ ถ้าคนจับผิด เพ่งโทษ ก็เป็นกรรมของคนนั้น
ถ้าใคร รู้ผลของกรรมแล้ว ปรับเปลี่ยนแก้ไข ก็เป็นเลิก ก็ เอาตัวรอด ครับ

 

มโนกรรม ก็ทำให้เป็นเปรต ได้ครับ

ผู้รู้จริง ก็ย่อมรู้ผลของกรรม ที่มาที่ไปตามกฏแห่งกรรมจริง ครับ

 

เพราะกรรมครับ เป็นมนุษย์ก็จริง แต่ จิตไม่ได้มีความเป็นทิพย์ ตอนเป็นมนุษย์ถึงได้ไม่รู้ผลแห่งกรรม วิบากเช่นนี้

 

"ฆราวาส หรือ พระ" กันแน่ที่คุยกับ "เปรต" ตนนั้น

กด ลิ้งเข้าไปอ่าน ต้นเรื่อง ก็จะรู้ ไม่มีความสงสัย

อ่านแล้ว ยังไม่รู้ ก็จะตอบให้ว่า บวชเป็นพระแล้วอยู่ ตอนที่สนทนากับเปรตตนนี้ ครับ


ส่วน เจตนาของคุณ โพธิสัตว์ นั้น

ผมอ่านดูแล้วก็ สรุปง่ายๆ เค้าหวังดี ต้องการเตือน ผู้ไม่รู้ ที่ยังมี อวิชา อยู่ ให้รู้ อย่าสร้างกรรมหนักด้วยความไม่รู้ แต่ถ้ารู้แล้ว แล้วยังก่ออีก ก็คงหนักกว่าเดิม ก็เป็นเรื่องของบคคลนั้น ละครับ ^^

 

น่าจะหมายถึงการลบหลู่ผ้ากาสาวพัดมากกว่า คือลบหลู่ในฐานะที่เห็นว่าเป็นสงฆ์แล้วทำผิด ทั้งๆที่ตนเองก้อไม่อยุ่ในฐานะที่สามารถตักเตือนท่านนั้นได้