เรื่องเด่น "ตัดความปรารถนาพุทธภูมิ" : หลวงปู่หลุย จนฺทสาโร

ในปี พ.ศ. ๒๕๐๗ หลวงปู่หลุยมีอายุ ๖๓ ปี
อายุพรรษา ๔๐ ท่านคิดว่า
"ทางด้านสมถะของท่านก็ได้เป็นไปพอตัวแล้ว
จิตมีแต่จะเสวยสุขต่อไป
ถ้าหากไม่ฝึกปรือ ให้มันอ่อนลง
ควรแก่การแก่งาน ให้พิจารณาให้ถ่องแท้
ใช้ไตรลักษณ์ไปกำกับหรือฟอกเช็ดจิต
อย่างที่ท่านเคยกล่าวอยู่เสมอ
ก็อาจจะเปล่าประโยชน์.."

หลวงปู่ได้รำพึงกับองค์ท่านเองว่า
การบำเพ็ญทางจิตของท่าน
เป็นเพียงอยู่ระดับนี้แล้ว
ถ้าหากมรณะภาพไป ก็

"คงจะกลายเป็น พรหมลูกฟัก
หรือไปเกิดเป็นพรหมต่อไปอย่างน่าเสียดาย
ที่ชาตินี้เกิดมาเป็น มนุษย์พบพระพุทธศาสนาแล้ว

ความปราถนาลี้ลับที่คิดว่าควรจะรู้ด้วยตัวเอง
ไม่ต้องการจะรู้ธรรมจากผู้ที่มาสอนให้
ไม่ต้องการเป็นสาวกใคร นั้นก็อ่อนละลายลง.."

หลวงปู่บอกว่า

"เพราะยิ่งได้เห็นได้ฟังจากท่าน พระอาจารย์มั่น
นั้น ท่านยังต้องเกิดเป็นสุนัขเป็นอสงไขยชาติ
ด้วยระหว่างที่เกิดชาติหนึ่งๆนั้น

เกิดไปพบนางสุนัขตัวใหม่ เกิดผูกพันรักใคร่ขึ้น
ก็ตั้งจิตปรารถนาที่จะพบกันในชาตินั้นต่อๆกันไป
จึงเวียนกลับมาเกิดเป็นสุนัขไม่มีที่สิ้นสุด"

(ท่านผู้อ่านคงยังจำเรื่องของหลวงปู่มั่นได้
ตอนที่ท่านบำเพ็ญเพียรที่ถ้ำสาริกา จังหวัดนครนายก
ท่านต้องสลดใจเป็นอย่างมาก

ที่ในอดีตท่านเกิดเป็นสุนัขนับชาติไม่ถ้วน
ทำให้ท่านไม่ปรารถนาที่จะเกิดอีก
และได้ปล่อยวางความปรารถนาพุทธภูมิ

ในช่่วงนั้น_โปรดอ่านในหนังสือ
โครงการหนังสือบูรพาจารย์ เล่ม๑ :
หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต ประวัติ ข้อวัตรและปฎิปทา)

เมื่อหลวงปู่พิจารณาเห็นชัดดังกล่าวแล้ว
ท่านจึงตัดสินใจ ว่า

"ควรจะตัดภพตัดชาติ หาทางตัดภพตัดชาติ มุ่งไปสู่
ที่สุดจิตเสียโดยเร็ว"

หลวงปู่เล่าว่า การตัดความปรารถนานั้น ต้องตัดในเวลา
ที่จิตเข้าสู่ อัปปนาสมาธิที่ลึกที่สุด แล้วถอนขึ้นมา

(อยู่ในระดับอุปจารสมาธิ) แล้ว

กำหนดจิตตัดว่า "ที่เราได้เคยปรารถนาพระอนุตรสัมมา
สัมโพธิญาณนั้น เราขอลาแล้ว เราขอตัดขาดแล้ว
เราไม่ต้องการ เราต้องการมุ่งลัดตัดตรง
ไปสู่ที่สุดของจิตโดยเร็ว"

ตั้งความปรารถนาย้ำแน่นตลอดกาล

ประกอบกับในระยะนั้น "คู่บารมี" ของหลวงปู่ที่มาเป็นประดุจ
อนุสัย ก่อกวนกิเลสอยู่ตลอดให้รำลึกถึง
ก็ได้สิ้นชีวิตมาหลายปี
ความรู้สึกที่คล้ายๆกับว่าหนามปักจิตอยู่
ยอกจิตอยู่
มันเหมือนมาสะกดจิตอยู่

ก็ถูกบ่งหายไป ระลึกได้แค่ความเมตตา ความสงสาร
ว่าเธอนั้นยังไม่พบทางอันเกษม
ไม่มุ่งไปหาทางอันดี
มีแต่ความอาลัย อาวรณ์ถ่ายเดียว

หลวงปู่บอกว่า แม้ในภายหลัง
เมื่อท่านไปจำพรรษาที่ถ้ำเจ้าผู้ข้า
อ.พรรณานิคม จ.สกลนคร
เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๒๕ (วิญญาณ)เธอผู้นั้น
ก็ยังแวะเวียนมากราบนมัสการด้วย
ความเคารพอยู่ ซึ่งท่านได้เมตตา
สั่งสอนให้รีบลัดตัดเข้าสู่ทางเกษมโดยเร็ว

***********************************
ผู้โพสต์คัดตัดตอนบางส่วนจาก
"จากหนังสือโครงการหนังสือบูรพาจารย์
เล่ม ๘ หน้า ๓๙๔-๓๙๖
หลวงปู่หลุย จนฺทสาโร วัดถ้ำผาบิ้ง จังหวัดเลย
เรียบเรียงโดย : รศ.ดร ปฐม-รศ.ภัทรา นิคมานนท์

จุดประสงค์ธรรมทาน
เพื่อเตือนใจในการปฏิบัติ เข้าใจในบาป บุญ คุณ โทษ
และระลึกถึงแนวคำสอนที่ถูกต้องของจริง
ข้อปฏิบัติของครูบาอาจารย์

แม้ท่านนิพพานนานแล้ว เพื่อเป็นบทเตือนใจแก่คนรุ่นหลัง
ผู้โพสต์พิมพ์ใหม่จากบทความคำสอน
แชร์ได้ ไม่ต้องขออนุญาต เพราะเป็นของครูบาอาจารย์
หากตกหล่นประการใด ขออภัย สาธุชน ณ โอกาสนี้ครับ
ขอขอบคุณผู้มีส่วนเผยแพร่
เจ้าของรูปประกอบในธรรม และผู้กด Like กดแชร์ ทุกท่าน

https://www.facebook.com/groups/ThammaLuangpuSao/