เรื่องเด่น "เล่าเรื่องหลวงปู่ชอบ ฐานสโม" (สมเด็จพระสังฆราชเจ้าฯ)

.
"เล่าเรื่องหลวงปู่ชอบ ฐานสโม"

" .. ญาติโยมวัดบวรนิเวศวิหารและวัดญาณสังวรารามวรมหาวิหาร ในพระบรมราชูปถัมภ์ "เล่าว่าเคยได้ประจักษ์ในอิทธิฤทธิของการปฏิบัติพระพุทธศาสนา ที่เกี่ยวกับท่านพระอาจารย์ชอบ ฐานสโม" และเคยเล่าให้ฟังด้วยความปิติโสมนัสมหัศจรรย์ในพระพุทธศาสนาเป็นอย่างยิ่ง

ขอนำมาบันทึกไว้เพื่อให้บรรดาผู้สนใจในเรื่อง "อิทธิฤทธิปาฏิหาริย์ได้ซาบซึ้งในพระพุทธศาสนา ที่เป็นเพียงจุดเล็กน้อยนัก" เมื่อเปรียบเทียบกับความยิ่งใหญ่แห่งพระธรรมคำทรงสอน "ที่สมเด็จพระบรมศาสดาทรงตรัสรู้และทรงมีพระมหากรุณาแสดงนำให้มีผู้รู้ตามเสด็จ ได้พ้นทุกข์เกิดแก่เจ็บตาย" ได้เป็นผู้ชนะที่ไม่กลับแพ้อีกต่อไป

เรื่องที่ปรากฏประจักษ์แก่ "ญาติโยมวัดญาณสังวรารามฯ เมื่อ ๒๐ - ๓๐ ปีมาแล้ว เมื่อท่านพระอาจารย์หลวงปู่ชอบ ท่านยังมีชีวิตอยู่ ยังมิได้ละสังขารไปเช่นขณะนี้ ครั้งนั้นเกิดฝนแล้ง น้ำตามอ่าง ตามห้วยในบริเวณวัดญาณสังวรารามฯ แห้งขอด ผู้คนเดือดร้อน"

ญาติโยมผู้หนึ่งนึกขึ้นได้ถึง "เรื่องที่หลวงปู่ท่านเคยเป็นพญานาคราช" ที่ได้ยินผู้เล่าให้ฟัง โดยไม่เคยได้ฟังโดยตรงตรงจากหลวงปู่ท่าน เพราะไม่เคยรู้จักท่าน "เรื่องที่เคยได้ยินก็คือ ที่ใดน้ำแล้งและหลวงปู่ได้รับอาราธนาไปโปรด พญานาคจะตามท่านไปทั้งครอบครัว ช่วยให้น้ำฟู่ฟู่" เต็มไปทุกแห่ง

"ช่วงที่น้ำแห้งทั่ววัดญาณสังวรารามฯ นั้น" หลวงปู่ท่านไปโปรดผู้คนตามคำอาราธนาที่อเมริกา "เป็นเหตุให้ลังเลกันอยู่เหมือนกันว่า หลวงปู่ท่านจะได้รับทราบคำร้องขอให้ท่านช่วยแก้ความเดือดร้อนเรื่องขาดน้ำหรือไม่" เพราะท่านไปอยู่ไกลถึงต่างประเทศ "แต่ด้วยความเดือดร้อนจริง ๆ จึงตัดสินใจขอท่าน"

โดยรวมกันอ่านคำขอพร้อมกัน เป็นความจริงที่เล่ากันว่า "เพียงผู้เขียนคำขอหลวงปู่จรดปากกาลงบนกระดาษเท่านั้น ฟ้าก็ลั่นสนั่นไปแล้ว" เป็นสิ่งที่เหลือเชื่ออย่างยิ่งในหมู่ผู้ร่วมอยู่ในเหตุการณ์

ซึ่งเล่าต่อไปว่า "เมื่อเขียนคำอ้อนวอนขอน้ำจากหลวงปู่จบ พร้อมกันอ่านเพียงสั้น ๆ ฝนก็กระหน่ำหนักทันที ลูกเห็บตกเกรียวกราว" เป็นที่รู้เห็นกันทุกถ้วนหน้า "ความปิติตื่นเต้นยินดีพ้นจะพรรณนา ไม่กี่นาทีน้ำในบริเวณวัดญาณสังวรารามฯ ก็เต็มทั่ว"

เป็นความกรุณาที่ยิ่งใหญ่หาที่เปรียบมิได้ของหลวงปู่ท่าน "ทุกคนซาบซึ้งเช่นนี้ และมีผู้หนึ่งเล่าในภายหลังว่าตั้งใจไปกราบขอบพระเดชพระคุณหลวงปู่ท่าน" ทั้งที่ไม่เคยรู้จักท่านเลย รู้แต่ว่าขณะนั้นท่านอยู่อเมริกา

ความตื่นเต้นซาบซึ้งในพระเดชพระคุณท่วมท้นจริงใจ "ทำให้น้อมใจไปสัญญากับหลวงปู่ท่าน ว่าท่านกลับจากอเมริกาเมื่อใด อยู่ที่ไหน จะไปกราบสนองความเมตตา อย่างไม่น่าเป็นไปได้ของท่าน" บรรดาผู้กราบขอรบกวนท่านนั้น ไม่มีผู้ใดรู้จักท่านมาก่อนเลย

"เพียงได้ยินชื่อเสียงและกิติศัพท์ความเคยเป็นพญานาคราช ในอดีตชาติของท่านเท่านั้น" และเป็นยิ่งกว่าความมหัศจรรย์ "หลังเหตุการณ์ที่ฝนตกตามคำขอของญาติโยมวัดญาณสังวรารามฯ มาแล้ว ไม่นานวันขณะที่ญาติโยมพวกนั้นกลับจากวัดญาณสังวรารามฯ ไปรวมอยู่ใน "ห้องกระจก" วัดบวรนิเวศวิหาร

"มีสุภาพสตรีผู้หนึ่งเปิดประตูเข้าไปยืน" พร้อมกับพูดขึ้นมาลอย ๆ ไม่เจาะจงว่าพูดกับผู้ใด เธอพูดว่า "หลวงปู่ชอบ ท่านมาให้บอกห้องกระจกว่า ท่านมาแล้ว จะให้ท่านพักที่ไหน" สุภาพสตรีผู้นั้นพูดเช่นนั้นจริงๆ ไม่มีผู้ใดเคยพบเธอมาก่อน ว่าเป็นใครมาจากไหน เธอไม่เคยเข้าไปใน "ห้องกระจก" เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเธอ แต่เธอก็เป็นผู้นำคำบอกเล่าที่ตื่นเต้นแปลกใจที่สุดสำหรับพวกเรา

ทุกคนไม่ถามอะไรทั้งสิ้น "ลุกขึ้นพร้อมกันตามเธอออกประตู "ห้องกระจก" ทันทีและที่หน้าห้อง ตรงทางไปสู่ศาลา ๑๕๐ ปี ทุกคนก็ได้เห็นท่านพระอาจารย์ชอบ ฐานสโม" นั่งหน้าสงบเฉยอยู่ในเก้าอี้เข็นที่ท่านนั่งเป็นประจำ เพราะท่านไม่เดินนานปีแล้ว

เมื่อญาติโยมจาก "ห้องกระจก" เห็นตื่นเต้นเข้าไปกราบท่าน "ท่านก็มองเฉย ๆ มิได้แสดงอะไรทั้งสิ้น เพราะท่านก็มิได้รู้จักญาติโยมเหล่านั้นสักคนเดียว" การที่สุภาพสตรีผู้นั้นบอกเมื่อเข้าไปใน "ห้องกระจก" เป็นที่อัศจรรย์ใจ ผู้รับฟังทุกคน "หลวงปู่ชอบ ท่านมาให้บอกห้องกระจกว่า ท่านมาแล้ว จะให้ท่านพักที่ไหน"

เป็นไปได้อย่างไร "ราวกับท่านได้รับคำบอกกล่าว จากพวก "ห้องกระจก" ว่ามุ่งมั่นจะได้กราบท่านด้วยความสำนึกในพระเดชพระคุณอย่างจริงใจ" ที่ท่านกรุณาให้น้ำตามคำขอ ทั้งที่ท่านอยู่อเมริกา "แสดงว่าหลวงปู่ท่านได้ทราบถึงใจกตัญญูรู้คุณของผู้ที่ซาบซึ้งพระคุณของท่านที่สุด"

จึงได้ตั้งใจจริงว่า "จะไปกราบสำนึกพระคุณของท่านที่ให้น้ำตามคำขอ และที่ท่านอุตสาห์ไปถึงวัดบวรนิเวศวิหาร" ไปถึงผู้อธิษฐานจิต ที่เพียงคิดในใจและมิได้บอกกล่าวผู้ใดก่อนนั้นเลย ท่านมาและตรงไปที่ "ห้องกระจก" ทั้งยังบอกให้รู้ว่า "ท่านมาแล้ว" ใครฟังก็เหมือนมีผู้ไปอาราธนาท่านมา "ท่านจึงมา"

เป็นความชื่นใจของผู้ได้รับอย่างพ้นพรรณนา "หลวงปู่ท่านเมตตาอะไรเพียงนั้น ไม่ทำให้ต้องลำบากไปหาท่าน ท่านสู่มาหาถึงที่ทีเดียว" ไม่ให้ซาบซึ้งไม่ให้ตื่นเต้นไม่ได้แล้ว "หลวงปู่ท่านต้องรู้ ต้องเห็นจิตใจของผู้สำนึกในพระเดชพระคุณท่านแน่ จึงเมตตามาอนุโมทนา" .. "

"แสงส่องใจ ๒ มิถุนายน ๒๕๔๗"
สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณสังวร